Η ελευθερία του λόγου είναι μια από τις βασικές αξίες της TIHOMA. Σε κάθε δημοκρατικό δημόσιο χώρο, ψηφιακό ή μη, οι άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι να εκφράζονται, κάτι που επίσης σημαίνει ότι ενδέχεται να προσβάλλουν ή να προσβληθούν από άλλους. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και όρια στην ελευθερία του λόγου τα οποία οφείλουν να είναι ελάχιστα. Στην TIHOMA αυτά τα όρια τίθενται υπό την προϋπόθεση ότι κάποια πράξη προκαλεί αδικαιολόγητη σημαντική βλάβη σε ένα άτομο, ομάδα ανθρώπων ή μη ανθρώπινες μορφές ζωής. Κάθε πράξη που εμποδίζει ένα ον να ζει και να εκφράζεται ελεύθερα ή προκαλεί μη συναινετικό σωματικό, ψυχικό ή συναισθηματικό πόνο σε αυτό θεωρείται επιβλαβής. Η βλάβη θεωρείται αδικαιολόγητη όταν προκαλείται για οποιονδήποτε άλλο λόγο πέρα από την ελαχιστοποίηση της βλάβης και την προστασία των δικαιωμάτων της ανθρωπότητας και των υπόλοιπων μορφών ζωής εφόσον δεν υπάρχει καλύτερη εναλλακτική.
Κριτήρια βλάβης
Δεδομένου ότι η έννοια της βλάβης είναι ασαφής και μπορεί να είναι υποκειμενική, παρέχονται όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά χαρακτηριστικά επιβλαβών πράξεων, τα οποία λαμβάνουν επίσης υπόψη το τρέχον κοινωνικό πλαίσιο. Είναι σχεδιασμένα τόσο να φιλτράρουν επιβλαβές περιεχόμενο όσο και να προστατεύουν περιεχόμενο το οποίο δεν πρέπει να λογκριθεί, όπως σάτιρα, προκλητικά έργα τέχνης και δημοσιογραφία, από το να καταχωρηθεί ως επιβλαβές. Όλα αυτά είναι προϋποθέσεις ώστε κάποιο περιεχόμενο να θεωρηθεί ακατάλληλο στην πλατφόρμα. Η βλάβη που προκαλείται από την πράξη πρέπει να είναι:
- Σαφής: Η προκληθείσα βλάβη πρέπει να είναι συγκεκριμένη. Για παράδειγμα, μια αόριστη απειλή ότι κάποιος παρακολουθεί τις πράξεις κάποιου άλλου με ορισμένους υπαινιγμούς δεν είναι σαφής. Μια απειλή που δηλώνει ή υπονοεί ξεκάθαρα ότι κάποιος θα επιτεθεί σε κάποιον στο σπίτι του είναι σαφής.
- Άμεση στην αιτιότητα (ακόμα κι αν δεν είναι προφανής): Δεν μπορεί να είναι κάτι που έχει απλώς μια ακαθόριστη συμβολή, πρέπει να παίζει κεντρικό ρόλο. Για παράδειγμα, η έκφραση μιας αρνητικής άποψης για μια μειονότητα, σωστή ή λάθος, δεν προκαλεί άμεση βλάβη. Η προτροπή του κοινού σε πράξεις βίας εναντίον τους το κάνει.
- Σημαντική: Η βλάβη που προκαλείται πρέπει να είναι ουσιαστική. Για παράδειγμα, η έκφραση γενικής δυσπιστίας προς τα εμβόλια χωρίς αποδείξεις είναι λιγότερο σημαντική. Η διάδοση παραπληροφόρησης σχετικά με ένα εμβόλιο κατά τη διάρκεια μιας θανατηφόρας πανδημίας μπορεί να στοιχίσει ζωές. Η απειλή ότι θα πετάξεις μια νερομπαλόνι στο σπίτι κάποιου δεν είναι σημαντική. Η απειλή να το κάψεις είναι.
- Αδικαιολόγητη: Σπάνια υπάρχουν πράξεις που δεν προκαλούν καμία βλάβη. Βάσει ενός επιλεγμένου ηθικού συστήματος και ενός συγκεκριμένου ιστορικού πλαισίου, ορισμένοι τύποι βλάβης είναι αποδεκτοί. Για παράδειγμα, κάποια βλάβη, όπως η περιβαλλοντική ζημιά από την κατασκευή ενός αεροδρομίου, μπορεί να είναι δικαιολογημένη εάν αποτρέπει μεγαλύτερη βλάβη στην κοινωνία. Αντίθετα, το κυνήγι άγριων ζώων για τρόπαια είναι εντελώς αδικαιολόγητο.
Περιπτώσεις επιβλαβούς περιεχομένου
Ακολουθούν οι κύριες περιπτώσεις στις οποίες περιεχόμενο ή δημιουργοί περιεχομένου μπορούν να αποκλειστούν από την πλατφόρμα ή να υποστούν κάποια ποινή εάν η βλάβη εμπίπτει στα προαναφερθέντα ποιοτικά κριτήρια:
- Συκοφαντία.
- Απειλή.
- Εκβιασμός.
- Παρενόχληση.
- Επαναλαμβανόμενη επιβλαβής συμπεριφορά, ακόμη και αν μεμονωμένες ενέργειες είναι μικρές.
- Δημοσιοποίηση ιδιωτικών ή μυστικών πληροφοριών, εκτός εάν πρόκειται για δικαιολογημένο δημόσιο συμφέρον, όπως στη δημοσιογραφία ή την αποκάλυψη σκανδάλων (whistle-blowing).
- Προτροπές σε εγκλήματα κατά ανθρώπων, ομάδων ή μη ανθρώπινων μορφών ζωής,όπως προτροπή σε βία, λόγος μίσους ή πρόκληση πράξεων κακοποίησης ζώων.
- Διάδοση παραπληροφόρησης-παραπλάνησης που είναι επιβλαβής για την κοινωνία.
- Παιδική πορνογραφία ή απεικονίσεις βασανιστηρίων, εκτός εάν προορίζονται για δημοσιογραφικούς ή εκπαιδευτικούς σκοπούς, ώστε να αποκαλύψουν αδικίες ή να ενημερώσουν το κοινό.
Συνολικά, υπάρχει κάποια σχετικότητα στο τι αποτελεί βλάβη ανάλογα με διαφορετικά ιστορικά, πολιτισμικά και προσωπικά πλαίσια. Ορισμένες περιπτώσεις, όπως η παιδική πορνογραφία, είναι εύκολα αναγνωρίσιμες, ενώ άλλες, όπως η παρενόχληση, είναι πιο δύσκολες. Για παράδειγμα σε κάποιες κοινωνίες που είναι οργανωμένες με πιο κοινοτικά πρότυπα, μία απροειδοποίητη επίσκεψη στο σπίτι κάποιου ατόμου είναι φυσιολογική ενώ σε κάποιες άλλες μπορεί να θεωρείται παραβιαστική. Σε περιπτώσεις όπου η αντικειμενική κρίση είναι δύσκολη, η κοινότητα και η ομάδα διαχείρισης θα πρέπει να εξετάζουν την κατάσταση ατομικά όποτε είναι δυνατόν, ή να εφαρμόζονται πρωτόκολλα προσαρμοσμένα σε συγκεκριμένα πλαίσια.